Na czym polega ekstrakcja zęba?

W dzisiejszych czasach stomatologia pozwala na leczenie zębów dotkniętych chorobą nawet w zaawansowanym stopniu. W przypadku, gdy jest już to konieczne potrzebne jest wyrwanie zęba. Jednak dentyści dokładają wszelkich starań, by ekstrakcja zęba była ostatecznością.

Na czym polega wyrwanie zęba?

Ekstrakcja zęba (inaczej usuwanie lub wyrwanie zęba) to zabieg chirurgiczny, który polega na usunięciu zęba z zębodołu. Przeprowadza się go przy użyciu specjalistycznych narzędzi takich jak kleszcze itp. Można go wykonać podczas znieczulenia (jest to zależne od tego, który to ząb oraz od indywidualnych preferencji pacjenta). O tym czy ząb zostanie usunięty decyduje stomatolog lub chirurg (zależy to od stopnia trudności usunięcia zęba). Przed ekstrakcją zęba konieczny jest szczegółowo przeprowadzony wywiad z pacjentem. Wykonywane jest również zdjęcie rentgenowskie.

Zabieg polega na zerwaniu wiązadeł, które odpowiedzialne są za trzymanie zęba w zębodole. Na początku następuje zwichnięcie zęba, po czym zostaje on ostatecznie wyrywany. Kolejnym krokiem jest oczyszczanie zębodołu i (w razie konieczności) założenie opatrunku. Ekstrakcja zęba jest wykonana prawidłowo, gdy ząb jest usunięty całkowicie oraz usunięte są zmiany okołowierzchołkowe (zmiany te wytworzyły się poprzez proces zapalny rozwijający się w tkankach). Gojenie się rany trwa około 2-3 tygodnie. Na końcu dentysta przekaże informacje o tym jak należy postępować, by rana prawidłowo się zagoiła.

Aby nastąpiło wyrwanie zęba najczęstsze są następujące przypadki

• Ząb zniszczony tkankami – jest to najczęstszy powód do ekstrakcji zęba. Dentysta jest zmuszony usunąć go ze względu na to, że nie nadaje się na odbudowę protetyczną ani zachowawczą.

• Zęby zatrzymane. Są to zęby wykształcone w całości, ale „zatrzymały” się w tkance kostnej szczęki. Zalicza się do nich: zęby mądrości (ósemki), jedynki, górne trójki, a także zęby przedtrzonowe. Są usuwane, ponieważ mogą powodować nieprawidłowy zgryz oraz to, że inne zęby zaczną się wykrzywiać.

• Zęby dotknięte próchnicą (w przypadku, gdy choroba dotarła w głąb zęba i nie jest możliwa jego odbudowa).

• Gdy w jamie ustnej nie jest wystarczająco dużo miejsca, by zmieściły się wszystkie zęby.

• Schorzenia przyzębia, które prowadzą do rozchwiania zębów (np. paradontoza).

• Ostry stan zapalny. Dochodzi do niego podczas silnego zakażenia, który zniszczył w znacznym stopniu ząb tak, że dentysta nie jest w stanie go naprawić ani odbudować.

• Gdy korony lub/i korzenie zęba są w znacznym stopniu uszkodzone – urazy zęba.

• W przypadku przemieszczenia się zęba.

• Zęby, które sprawiają ból, a przez swoje umiejscowienie w jamie ustnej nie mogą zostać wyleczone kanałowo. Wtedy takie zęby muszą zostać usunięte.

Przeciwwskazania do ekstrakcji zęba

Istnieją czynniki, które powodują, że zabieg wyrwania zęba nie może zostać przeprowadzony. Są one następujące:

• W przypadku, gdy ząb znajduje się niedaleko bądź bezpośrednio w guzie nowotworowym.

• Gdy ząb jest usytuowany w naczyniaku krwionośnym.

• Opryszczka.

• Szczękościsk.

• Białaczka.

• Hemofilia.

• Anemia.

• Nadczynność tarczycy.

• Niedobór żelaza i hemoglobiny.

• Skaza krwotoczna.

• Cukrzyca.

• Choroby serca.

• Nadciśnienie tętnicze.

• Choroby reumatyczne.

• Ciąża (wyrwanie zęba jest możliwe, jednak zaleca się, by wykonać ten zabieg po pierwszym trymestrze ciąży).

• Miesiączka.

Jakie powikłania mogą pojawić się po usunięciu zęba?

Wszelkie powikłania należy zgłaszać do stomatologa, który podejmie odpowiednie kroki. Powikłania mogą być następujące:

• Suchy zębodół (2-4% pacjentów). Do takiego powikłania może dojść poprzez nieumyślne wypłukanie skrzepu lub poprzez brak jego wytworzenia. Występuje wtedy zwiększone ryzyko na pojawienie się w ranie bakterii, co skutkować może zakażeniem bakteryjnym, którego objawami są m.in. silny i rwący ból, wysoka gorączka czy też osłabienie organizmu. Bakterie potrzebują ok. 2-3 dni, by zainfekować. Dlatego należy zgłosić się z tym do dentysty. Pacjenci, którzy są diabetykami lub chorują na nowotwór czy hemofilię są bardziej narażeni na wystąpienie u nich suchego zębodołu.

• Ból, opuchnięcie rany. Taki skutek występuje zazwyczaj po skomplikowanym zabiegu ekstrakcji. Dolegliwości leczy się poprzez zimne okłady lub przyjmowanie antybiotyków, które przepisze nam dentysta.

• Zbyt obfite krwawienie rany. Najbardziej narażeni na tą dolegliwość są pacjenci, którzy przyjmują leki na rozrzedzenie krwi lub mający problemy z krzepnięciem krwi. Aby uchronić się przed tym powikłaniem, trzeba bezwzględnie poinformować o stanie naszego zdrowia stomatologa, który będzie przeprowadzał zabieg.

• Ząb nie został usunięty całkowicie. Jak już było to wspomniane – aby zabieg był przeprowadzony poprawnie, ząb musi zostać wyrwany w całości. Taki rodzaj powikłań zdarza się bardzo rzadko, ponieważ gdy dentysta nie jest pewny czy usunął cały ząb – robi zdjęcie rentgenowskie.

Po usunięciu zęba nie wolno jeść ani pić przez najbliższe 2 godziny. Gdy czujemy, że ból nasila się, to oznacza, że znieczulenie przestaje działać. Na ten czas pomocne są np. okłady. Zęby, które utraciliśmy warto jest zastępować i to jak najszybciej. W przypadku, gdy z tym czekamy, kość zanika a sąsiednie zęby mogą zacząć się przesuwać w puste miejsce. Zwiększa się też ryzyko na wystąpienie próchnicy, paradontozy lub innych chorób przyzębia. Dobrym rozwiązaniem jest wstawienie implantu zęba, który nie powoduje uszkodzeń sąsiednich, zdrowych zębów (jak to jest w przypadku koron czy mostów).

Autor: Anna Wąsowicz